Dagen had Psyche vergeefs getuurd, en zij verloor alle hoop.
Maar op een windbewogen morgen - de dikblanke wolken joegen gehaast door de lucht - daar zag zij haar innig verlangen weer: heel ver scheen het een wolk, maar dichterbij werd het een paard: het was de Chimera.
Zij wenkte met haar vingertje, en de Chimera daalde.
- Wat wil je, kleine Psyche?
Zij vouwde haar handjes smekende.
- Neem mij mee ...
- Je zal duizelig worden ...
- Neen ...
Stampende daalde hij neer op het bazalt; het terras dreunde:
vonken ontsprongen, en de walm van zijn adem stoomde in wolken recht uit.
- Neem mij mee, smeekte zij weer.
- Waar wil je heen?
- Naar die eilanden van opaal en zilver.

B.Reith © 1973 - Louis Couperus © 1898 "Psyche"

Naar die eilanden van opaal en zilver...
Daarheen heeft mijn Chimera mij talloze malen gevoerd. Naar Ameland, naar Borkum, en vooral naar Schiermonnikoog, mijn eiland van goud.
Soms nam ze me mee zwevend op een zacht windje drie. Soms steigerend in zes of zeven, maar steeds bracht ze mij briesend terug in de veilige haven voordat het acht werd, of negen.

Mijn Chimera is geen vliegend paard uit het sprookje van Louis Couperus maar een piepklein Drascombe-zeiljachtje uit het sprookje van mijn dromen.
Zo ziet ze er uit:
En is alles te vinden wat er over Drascombes te vertellen valt.

Ze werd in 1973 in Engeland gebouwd en de eerste eigenaars waren Nederlanders die haar Chimera doopten. Mochten zij dit lezen dan worden ze uitgenodigd hier iets te vertellen over haar eerste levensjaren.

Omstreeks 1989 werd Chimera verkocht. Ze werd voorzien van het zonnepaneel dat nog steeds in gebruik is en ze kreeg een nieuwe trailer en motor. De nieuwe eigenaar heeft haar vaargebied waarschijnlijk verruimd (ik weet dat hij de NO kust van Duitsland heeft bevaren) en ook hij wordt uitgenodigd hier iets te vertellen over haar nieuwe avonturen.  

Dan krijgt ze voor de derde keer een nieuwe baas. In maart 1999 wordt ze uit de winterslaap in Zuid Holland gehaald en verhuist ze naar de provincie Groningen. Daar krijgt ze een 'grote beurt'. Ze wordt opnieuw geverfd -romp met DD lak, opbouw met mono urethane- en al het houtwerk wordt volledig kaalgehaald. Na reparatie van alle tekenen van gebruik is op een ondergrond van D1 olie alles afgewerkt met blanke jachtlak. Een verfsysteem wat mij bijzonder goed bevalt.
In de kajuit vinden er wat aanpassingen plaats. Er wordt een gemakkelijk bereikbaar opbergkastje geïnstalleerd alsmede een ruime opklapbare kookplank. De stuurboord kooi wordt verbreed en er worden nieuwe kussens gefabriceerd. Zo wordt het een comfortabel éénpersoonsbootje met ruimte voor een kleine opstapper.
In 2002 krijgt ze een stille, zuinige, schone, betrouwbare 6pk 4-takt met werkschroef in haar bun.
Vanuit de thuishaven Dokkummernieuwezijlen zal ze vele zoete en zoute neuzen halen. Voorlopig alleen binnen Nederland en in 2004 voor het eerst een klein stukje op het Duitse wad.

Het aantal tochten en tochtjes dat ik inmiddels met haar heb gemaakt kan ik omschrijven met "veel ".
Dat krijg je zo als je met pensioen bent. De meeste tochten waren solo en dát krijg je als moeders niet (meer) van zeilen houdt. Dat was trouwens ook een van de redenen waarom we onze Koopmans 40 in 1996 hebben verkocht en ik op zoek ging naar een klein jachtje voor mij alleen.
Af en toe zijn Chimera en ik niet samen alleen. Dan krijgen we gezelschap van een jonge opstapper. Mijn oudste kleindochter bijvoorbeeld. Ook varen we soms samen met een ander zeiljachtje. Van mijn neef of, sinds kort van een nieuwe zeilmaat met ook een Drascombe die we in de zeesluis van Lauwersoog hebben ontmoet.
Tot nu toe heb ik nog maar twee journaals van een zeiltocht met Chimera uitgewerkt. Misschien dat deze site mij zal stimuleren om dat wat vaker te gaan doen.

Ik hoop mijn mede (Drascombe-) zeilers hiermee wat leesplezier te verschaffen en uw eventuele commentaar wordt op prijs gesteld:   johnbos@home.nl 
Was getekend,

John Bosmaart 2005